အလြန္ခ်မ္းသာလိုေသာ လူငယ္တဦးက ခမ္းနာထည္၀ါေသာ တိုက္ခန္းၾကီးနဲ႔ေနထိုင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေပၚကားၾကီးစီးကာ လုပ္ငန္းမ်ားစြာလုပ္ကိုင္ေနေသာ သူေဌးၾကီးတဦးအား ေမးၿမန္းခဲ့သည္။
လူငယ္။ ။ကၽႊန္ေတာ္ သူေဌးၾကီး လို႔ အရမ္းခ်မ္းသာခ်င္ပါတယ္….
သူေဌးၾကီး။ ။ေအာက္ေၿခကစၿပီး ၾကိဴးစားရမွာေပါ့…
လူငယ္။ ။ဟုတ္ကဲ့ သူေဌးၾကီး ဘယ္လုိၾကိဳးစားခဲ့ သလဲ ကၽႊန္ေတာ္သိခ်င္ပါတယ္…
သူေဌးၾကီး။ ။ ေအး ငါလည္း ငယ္ငယ္ ကေတာ့ ဆင္းရဲခဲ့တာေပါ့ကြာ..အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူ႔မိဘေတြ ကသေဘာမတူၾကဘူး..ဒီၾကားထဲပိုက္ဆံကမရွိနဲ႔ အေတာ္ကုိ က်ပ္တည္းတာေပါ့..ပထမေတာ့ ပန္းသီးေရာင္းတယ္..ပိုက္ဆံမရွိေတာ့ ပထမေန႔မွာ တလံုးပဲ၀ယ္ၿပီး ေရာင္းနိုင္္တယ္…အၿမတ္ေငြရေတာ့ ေနာက္ေန႔ နွစ္လံုးေရာင္းတယ္..အဲဒီအၿမတ္ေငြနဲ႔ ေနာက္ေန႔ ပန္းသီးသံုးလံုးေရာင္းတယ္..ဒီလိုနဲ႔ တလၾကာေတာ့ အၿမတ္ေငြနွစ္ေဒၚလာရလာတယ္…
လူငယ္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အဲဒီေလာက္ေငြးေၾကးအၿမတ္ေလးနဲ႔ နွစ္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး အခုလိုခ်မ္းသာတဲ့ဘ၀ ေရာက္ခဲ့တာလဲ သိပါေစခင္ဗ်..
သူေဌးၾကီး။ ။ပန္းသီးတနွစ္လံုးေရာင္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္းမာေရး၊ စား၀တ္ေနေရးေတြေၾကာင့္
ေဒၚလာ ၂၀ ပဲ လက္ထဲမွာက်န္တယ္…အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေယာက္ခမၾကီးေတြ ရုတ္တရက္ ဆံုးသြားလို႔ အေမြေဒၚလာ သန္း၂၀၀ ရၿပီး အခုလိုခ်မ္းသာလာတာေပါ့ကြာ…( :P )
လူငယ္။ ။ဗ်ာ….( :D )
No comments:
Post a Comment