“မဲေမွာင္ေနေသာ ကမၻာၾကီး”

"ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ ကမၻာၾကီးက … ခဏၾကည့္တာနဲ႔ ရင္ထဲတုန္လႈပ္သြား

ေခါင္းပါးလြန္းသတဲ့ ခ်စ္ေမတၱာ… ခ်က္ခ်င္းေတြးၾကည့္စမ္း တို႔ အနာဂတ္မ်ား"

(ထူးအိမ္သင္ေရးသည့္ အသစ္ကမၻာသို႔ သီခ်င္းမွ)

ေကာင္းကင္သည္ ၾကည္လင္ၿပီး ၀င္းပေနသည္။ ျပာလဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာ ေနျခည္ႏုေအာက္တြင္ "ဘံုေဘ" သည္ သက္၀င္ကာ ရွင္သန္ႏိုးထေနၿပီ။ အေရွ႕တိုင္း အိႏၵိယ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားႏွင့္ "တပ္ခ်္မဟာ"အဆင့္ျမင့္ေဟာ္တယ္ၾကီးသည္ အျပာႏုေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံႏွင့္ ခန့္ညားထယ္၀ါစြာ … ။ မ်က္ခင္းစိမ္းစမ္း အနားကြပ္ တြင္းမွ ေရကူးကန္၏ ေရျပင္သည္ ျပာလဲ့လဲ့…။ တပ္ခ်္မဟာ ေဟာ္တယ္ၾကီး၏ အရိပ္က ေရကန္အတြင္း ရိမ္းထိုးလ်က္ … ။ ႏုိ႔ႏွစ္ေရာင္အေသြးႏွင့္ တပ္ခ်္မဟာ ေဟာ္တယ္ၾကီးသည္ တဒဂၤ၏ ဟိုမွဘက္တြင္ ေအးေအးၿငိမ့္ၿငိမ့္...၊ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ...။

တဒဂၤ...။

ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္သံမ်ားေၾကာင့္ ေဟာ္တယ္ၾကီးအတြင္း တဒဂၤ မွင္သက္သြားၾက၏။ အရာရာသည္ ေက်ာက္႐ုပ္ထုမ်ားကဲ့သို႔ ... ။ ခဏငယ္မွ်သာ ...။ ပစ္ခတ္မႈမ်ားက ဆက္ခါ ဆက္ခါ ...။ လူတို႔ ၿပိဳလဲကုန္ၾက၏၊ ေျပးလႊားၾက၏။ ဦးတည္ရာမဲ့ ...။ လဲေနသူတို႔အား တိုက္မိ၏၊ စားေသာက္ခန္းမအတြင္း စားေသာက္ေနသူတုိ႔ ထိုင္ေနရာမွ ၿပိဳလဲၾက၏၊ ပါရွန္း ေကာ္ေဇာေပၚတြင္ လူ႔ေသြးတို႔က အိုင္ထြန္းကာေနသည္။ ရင္ဘတ္ပြင့္ေနေသာသူ...၊ ေခါင္းတျခမ္း ပဲ့ထြက္သြားသည့္ခႏၶာ...၊ ေလွခါးအတိုင္း ေျပးတက္သြားသူတို႔က ေလွခါးထစ္မ်ားအတိုင္း ျပန္ၿပီး လိမ့္က်လာၾက၏၊ တထစ္ခ်င္း၊ တထစ္ခ်င္း ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး ...။

ယမ္းေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ မွန္ျပဴတင္းတို႔ လြင့္စင္ကုန္၏၊ မီးခိုးလံုးၾကီးမ်ား လိမ့္ကာ လိပ္ကာ ထြက္လာသည္။ မီးေတာက္မ်ားအား ေတြ႔ရ၏။ က်ီးတို႔က အုပ္လိုက္ ျပန္ေျပးၾကသည္။ က်ီးႏွင့္ ခိုအုပ္တို႔က နားခိုရာ ရွာမေတြ႔...။ မီးခိုးေငြ႔မ်ားႏွင့္ လြတ္ရာ ျပန္ၾက၏။

တပ္ခ်္မဟာ ေဟာ္တယ္အနီး လမ္းမေပၚတြင္က မီးသတ္ကားမ်ား၊ လူနာတင္ကားမ်ားႏွင့္ ရႈတ္ေန၏။ အိႏၵိယ တပ္မေတာ္၏ တိုက္ခိုက္ေရးသမားတို႔က တပ္ခ်္မဟာ ေဟာ္တယ္အား အျပင္မွ ၀ိုင္းထားၾကသည္။ အထဲသို႔မူ ၀င္လို႔မရ...။ လမ္းတဖက္ ပလက္ေဖာင္း တဖက္မွ လူတို႔သည္ ၀တ္ၿပီး တြားသြားကာ ေဟာ္တယ္ၾကီးအား ၾကည့္ေနၾကသည္။ သတင္းေထာက္မ်ားက ပလက္ေဖာင္းအထက္မွ သတင္းမွတ္တမ္း ရယူေနၾကသည္။

အိႏၵိယ တပ္မေတာ္မွ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားက ေ၀ဟင္မွေနၿပီး တပ္ခ်္မဟာ ေဟာ္တယ္အား ၀ဲလ်က္...၊ ကြန္မန္ဒိုတပ္သားမ်ားအား ရဟတ္ယာဥ္ႏွင့္ ခ်ေပးၿပီး ဓားစာခံမ်ားအား ကယ္တင္ရန္ အာဏာပိုင္တို႔က စီစဥ္ေနၾက၏။ ႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္သံမ်ားအား ၾကားရသည္။ ကြန္မန္ဒိုမ်ား ေဟာ္တယ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကၿပီဟု ထင္ရသည္။ ေဟာ္တယ္အတြင္းမွ ဒဏ္ရာရသူမ်ားအား တြဲကာ ထြက္လာၾကသည္။ ထမ္းစင္မ်ားႏွင့္ သယ္ေနၾက၏။ ေသြးအလူးလူး...၊ ဘယ္ညာလူးလိမ့္ကာ ညည္းေနၾက၏။ အခ်ဳိ႕က ငိုေၾကြးေနၾက၏။ မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ မ်က္၀န္းမ်ား...။ အေလာင္းမ်ားအား သယ္ထုတ္လာၾကသည္။ အမ်ဳိးသားမ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ ခေလးသူငယ္မ်ား။ ... ။

CNN ႐ုပ္သံလႊင့္ အစီအစဥ္မွ သတင္းေၾကညာသူသည္ ဒဏ္ရာရသူမ်ားႏွင့္ ေသဆံုးသူမ်ား၏ စာရင္းအား ေၾကညာေန၏၊ စကၠန္႔ႏွင့္အမွ်... ဒဏ္ရာရသူ စာရင္းႏွင့္ ေသဆံုးသူစာရင္းက တိုးကာ တိုးကာ ...။

TV ဖန္သားျပင္မွ အၾကည့္အား လႊဲဖယ္လိုက္၏။ မ်က္လံုးအစံုအား မိတ္ထားလိုက္၏။ မ်က္လံုးအား မွိတ္ထားလိုက္သျဖင့္ TV ဖန္သားျပင္မွ ေသြးပ်က္ဖြယ္၊ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္၊ ထိပ္လွန္႔ဖြယ္၊ ရြံရွာဖြယ္ ကမၻာၾကီးအား မျမင္ေတြ႔ရေတာ့...။

သို႔ေသာ္ ...။

(ခ)
မွိတ္ထားေသာ မ်က္္၀န္းအတြင္း အေရာင္မ်ားအား ျမင္ရ၏။ အနီ...၊ အ၀ါ...၊ အျပာ...၊ အျဖဴ... ေရာင္စဥ္ ခုႏွစ္သြယ္ ....။ အေရာင္မ်ားမွ တေျဖးေျဖး အ႐ုပ္မ်ားျဖစ္လာသည္။ ပထမတြင္ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး...၊ ေ၀းရာမွ နီးလာသည္။ ၀ါးရာမွ ရွင္းလာသည္။ ထင္းလာ၏။

၂၀၀၁ ခုႏွစ္။ စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္ေန႔...။

နယူေယာက္ၿမိဳ႕ "ေ၀ါ" လမ္းမၾကီးရွိ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရး ညီေနာင္ေမွ်ာ္စင္ အေဆာက္အဦၾကီးသည္ ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္တြင္ မားမားရပ္လ်က္ရွိသည္။ ျပင္ျပားႏွစ္ခ်ပ္အား ယွဥ္လ်က္ ေထာင္ထားသကဲ့သို႔ ...။ WTC သည္ အခ်ိန္မွန္စြာႏွင့္ပင္ ႏိုးထခဲ့ေလသည္။

ဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးႏွစ္စီးသည္ ပ်ံသန္းေနက် အျမင့္ေပမွ နိမ့္ဆင္းကာ ပ်ံသန္းလာ၏။ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းက ပ်ံသန္းေနက် လမ္းေၾကာင္းမဟုတ္...။ မည္သူမွ် သတိမျပဳမိ။ ခဏငယ္အတြင္း လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလာေသာ ဂ်က္ေလယာဥ္ၾကီးတစီးသည္ မတ္မတ္ရပ္ေနသည့္ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အဦၾကီးအား အေရွ့ေတာင္ဖက္မွ ၀င္ကာ တိုက္လိုက္၏။ ေပါက္ကြဲသံၾကီးက ၿငိမ္သက္ေနေသာ နယူးေယာက္အား ပုတ္ႏိႈးလိုက္၏။ မီးေတာက္ၾကီးသည္ ေကာင္းကင္တြင္ ဧရာမ မီးစုန္းၾကီးအလား...။

တစကၠန္႔...၊ ႏွစ္စကၠန္႔...၊ စကၠန္႔ငယ္မ်ားအတြင္း ေနာက္ထပ္ ဂ်က္ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးတစီးသည္ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အဦၾကီးအား အေနာက္ေျမာက္ဘက္မွ ၀င္ကာ တိုက္ျပန္သည္။ ၿပိဳလဲသံတို႔က ေတာ္လဲသကဲ့သို႔...။ မီးခိုးလံုးၾကီးမ်ား WTC အေဆာက္အဦ၏ အထက္အျမင့္မ်ားမွ ထြက္လာသည္။ လမ္းေပၚတြင္ လူတို႔က အေျပးေျပးအလႊားလႊား...။ WTC အေဆာက္အဦအတြင္းမွ လူမ်ား ေျပးထြက္လာၾကသည္။ မ်က္္လံုးမ်ား...။ မ်က္၀န္းမ်ားက ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္လည္...။ အထိတ္ထိတ္ အလန္႔လန္႔ ...။ အေဆာက္အဦအတြင္း မီးခိုးမ်ားက အထက္...အထက္တိုင္းတြင္ အူၿပီး ထြက္ေနၾကသည္။ အထပ္ ၆၀ ခန္႔မွ မီးေတာက္မီးညြန္႔မ်ားအား ေတြ႔ရ၏။ ၿပိဳလဲသံမ်ားက စဥ္ဆက္မျပတ္။

အို...။ အထပ္ ၈၀ ... ၉၀ မွ လူမ်ား ခုန္ခ်လာသည္။ ေသးေသးေလး...။ ေလထီးမပြင့္ဘဲ ျပဳတ္က်လာသကဲ့သို႔ ...။ တေယာက္...ႏွစ္ေယာက္...။ ေလထဲတြင္ လိမ့္ၿပီး လိမ့္ၿပီး...။

အို...။

မွိတ္ထားေသာ မ်က္လံုးအား ေၾကာက္လန္႔တၾကား ဖြင့္လိုက္၏။ မွိတ္ထားသည့္ မ်က္၀န္းအတြင္း ျမင္ေနရသည့္ ေသြးပ်က္ဖြယ္၊ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္၊ ထိတ္လန္႔ဖြယ္၊ ရြံရွာဖြယ္ ကမၻာၾကီးအား ျမင္လႊာအတြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစရန္ ...။

CNN သတင္းေၾကညာသူကား အျခားသတင္းမ်ားအား ေၾကညာေနျပန္၏။ ဂါဇာကမ္းေျမာင္ေဒသမွ ပါလက္စတိုင္းတို႔၏ အေရး...။ ၿပီးလွ်င္... ဘဂဒက္ၿမိဳ႕၏ လမ္းမ်ားေပၚမွ ၿမိဳ႕ျပလူမႈဘ၀မ်ား ...။ TV အား ပိတ္လိုက္၏။ ကမၻာၾကီးက ရင္ေမာလွစြာ...။ မ်က္လံုးအစံုအား ေမွးကာ မိွတ္ထားလိုက္၏။ (မင္းေဆြသစ္ )