ေလာင္းကစားျခင္းမွာ သူတစ္ပါး၏ အိတ္ထဲကေငြကို မိမိအိတ္ထဲသို႕ အလကားေရာက္ေစခ်င္ ေသာ ေလာဘေဇာတုိက္ျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ရာ မျမတ္ေသာအက်င့္ ျဖစ္ေလသည္။
ေလာင္းကစား၀ါသနာသည္ စြဲမိလွ်င္အရက္ထက္ဆုိး၏။ ကစားသမားသည္ အဘယ္အခါမွ် ေငြေၾကးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမည္ မဟုတ္ေပ။
ေလာင္းကစားသူသည္ ေလာက၌အၾကီးဆံုးေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သည့္ သုခခ်မ္းသာျခင္းကို အျမဲဖ်က္ဆီး၍ ပတ္သက္၍ ေနသူျဖစ္၏။
၄င္းမွာရွဳံးလွ်င္ကုန္၏။ ႏုိင္လွ်င္ အလကားရသည္ထင္၍ သံုးျဖဳန္း၏။ အအိပ္အစားမမွန္၊ အဖိုးတန္ဆံုးေသာအခ်ိန္ကို ဆံုးပါးကုန္က်ျခင္းမ်ား၌ အဆစ္လုိက္ရေလသည္။
ကလပ္မွာတက္၍ ကစားျခင္း၌ ဒိုင္လုပ္သူကို ေပးရမည္သာတည္း။ ဒိုင္သည္ မျမတ္ဘဲ ဒိုင္အလုပ္ကို မလုပ္၊ ဆုိင္ရာလက္ေအာက္အရာရွိမ်ားကို ေပးရျခင္းမွစ၍ စရိတ္ေငြေၾကး ေျမာက္ျမားစြာ အကုန္ခံ၍ တည္ေထာင္ေသာ ကစားကလပ္သည္ ေလာင္းကစား လာသူမ်ား ထံမွ အျမဲအျမတ္ရ၍ ေနေသာေၾကာင့္သာ တတ္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရမည္။
တစ္ေယာက္တေလ စြပ္မိ၍ ေျမာက္ျမားစြာ ႏုိင္သည္ကိုအားက်၍ ရွဳံးသူမြဲသူတို႕မွာ ရာေထာင္ မက မ်ားၾကေလသည္။ သူတစ္ပါးပစၥည္းကို အလကားလုိခ်င္ေသာ အလုပ္သည္ အဘယ္မွာ ေကာင္းႏုိင္ပါမည္နည္း။
ထုိ႕ျပင္ ေလာင္းကစားျခင္းသည္ၾကင္နာတတ္ေသာမႏုႆလူစိတ္ကို ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားေစ ၍ ရက္စက္ေသာ ေလာဘေကာင္ၾကီးအျဖစ္သို႕ သိသိသာသာ ေရာက္ေစႏုိင္ေလသည္။ သူတစ္ပါးပစၥည္းကို အလကားလုိခ်င္သျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းဆံုးပါးရေလသည္။
No comments:
Post a Comment